/195/
LXXII.
Goffredo di Challant e Bonifacio di Tilio sentenziano come arbitri in questione fra il Comune di Palazzolo ed il monastero della Rocca per la proprietà del prato detto Oliverio (1 ottobre 1297).
Fonti. — A. orig. in BRT, Perg. sec. XIII, n. 122.
(S.T.) Anno domini Millesimo ducentesimo Nonagesimo septimo indictione decima. Die martis primo mensis octubris. in monasterio sancte marie de la rocha. presentibus dominis Jacobino ducho de montecalerio iudice. vgucione pelluco de casal(l)i iudice. francesio grencio de beenis famulus domini bonefacii de tilio. bernardo de montebello. rotino costa. et aliis quampluribus testibus uocatis. Jn nomine domini amen. Super questione uertente coram dominis gotofredo de za(n)lant et Bonifacio de tilio arbitris et arbitratoribus electis a sindicis vniuersitatis et hominum palaçolij. nomine dicte vniuersitatis. nomine raynerius de riuosicco et Tonellus cauagna ex una parte et a dominabus beate marie de la rocha. seu a syndico nomine frater vgo de castelbarucio. ipsarum nomine et nomine iamdicti monasterii ex altera. de cuius compromisso constat in forma publici instrumenti. compositi manu Johannis de elena. publici notarii anno eodem et indictione die ultima mensis augusti. que talis est. Petebant namque dicti sindici palaçolii nomine dicte vniuersitatis et proponebant coram dictis arbitris quod fines ipsorum debent se extendere. seu extendunt usque ad flumen padi et quod licet padus dimiserit alueum seu lectum iuxta ipsos et uenerit iuxta rocham quod omnia prata cum alueo et lecto que sunt ex parte ipsorum citra numen padi. debent esse ipsorum et ad ipsos pertinere. tam ex forma priuilegiorum. quam ex consuetudine terre. ita quod illa prata que appellantur oliuerium cum glaris et augumento usque ad dictum numen padi ad ipsos dicunt /196/ pertinere et ipsi vniuersitati. quare petunt per iamdictos sindicos sibi ea iudicari. Ex aduerso predicte domine et sindicus ipsarum nomine iamdicti monasterij. dicunt et proponunt oliuerium et prata cum augmento glaris alueo seu lecto padi. relaxato a dicto flumine padi. ad dictum monasterium pertinere. non obstante eo quod flumen padi dimisso alueo antiquo uenerit et labatur inter dictum oliuerium et rocham. pluribus rationibus. quia dictum oliuerium seu prata oliuerij ad ipsum monasterium pertinet ab antiquo et possiderunt et tenuerunt tanto tempore cuius contraria non extat memoria. et quod non solum prata. ad dictum monasterium spectant sed etiam augmentum et illud quod applicatum est dictis pratis et coniunctum per augmentum. cum alueo et lecto dimisso a iamdicto flumine padi usque ad ripas deuersus palaçolium. et usque ad locum dictarum riparum ubi decurrebat antiquitus et descendebat flumen padi. et a decem annis citra et predicta pertirient iamdicto monasterio tam ex forma priuilegiorum. quam ex iure comuni. Super qua quistione dicte partes negauerunt una pars alteri. predicta fore uera. et produxerunt plura instrumenta. coram iamdictis arbitris. Dicti arbitri arbitratores et comunales amici. visa dicta questione oculis. pro bono pacis et concordia. et habito Consilio peritorum. et habito etiam tractatu cum ipsis partibus. partibus presentibus. Dei nomine uocato. sedendo et in scriptis. ambo in concordia dixerunt pronunciauerunt et arbitrati sunt. dirimendo inter dictas partes ut infra. Primo quod oliuerium et prata oliuerij predicti. cum glaris et augmento usque ad locum seu alueum per quem curere solebat et discurrere flumen padi deuersus palaçolium. sint et sit libere et quiete predicti monasterii et absque impedimento vniuersitatis predicte. cum reperiatur ab antiquo dicta prata esse predicti monasterij et per consequens. illa competunt dicto monasterio. que attenerunt per alluuionem et applicata sunt dictis pratis. Quare dicunt et arbitrati sint. predicta dicto monasterio pertinere. Jtem dicunt et pronunciant quod predicti de palaçolio habeant lectum seu alueum poxitum iuxta eorum ripam in quantum se extendit finis ipsorum. relaxatum et dimissum a dicto flumine padi in totum in illa latitudine que naturaliter curere solebat ab utraque parte. absque impedimento predicti monasterij. et ultra in illa latitudine que terminata fuerit per iamdictos arbitros deuersus predictum oliuerium. predicta uero predicti arbitri dixerunt et arbitrauerunt et arbitrati fuerunt et preceperunt attendi et obseruari sub pena compromissi. retinentes in se dicti arbitri potestatem declarandi. interpretandi. si aliqua dubietas uel obscuritas oriretur inter ipsas partes occaxione predicta. pronunciandi et arbitrandi inter ipsas partes semel et pluries. /197/ sicut eis uidebitur expedire. Jta quod per hanc pronunciacionem. nullum fiat eis preiudicium. quominus possint pronunciare et arbitrare. et ualeat et teneat illud quod pronunciarent uel declararent. ac si presenti die foret pronunciatum. que omnia suprascripta. in singulis capitulis dicte partes approbauerunt et confirmauerunt.
Ego Jacobinus de la hora ciuitatis Parme sacri pal(l)acii notarius Hiis omnibus interfui et Rogatus ScripS(s)i.