/13/
10. De æcclesia de Pradis.
1031-1060, juillet.
Loco sacro qui est consecratus in honore domini nostri Jhesu Christi, hubi sancta Fides et sanctus Vincentius tumulati consistunt. Ego, in Dei nomine, Stephanus et uxor mea Richardis et nepotes mei Berengarius, Hugo, Oddo et Petrus cedimus et donamus sancto Salvatori de Conchas et sancta Fide ad alodem æcclesiam nostram de Pradas quæ vocatur antiqua, pro anima patris mei Stephani et pro anima matris meæ Aimerudis et pro anima fratris mei Oddoni, Berengerio, Richardo, Nizezio, Petroni, et pro anima Stephano nepote mei, cum illos campos ecclesiasticos quos Nizezius visus est tenere et cum pratos et hortos et mansiones de ipsas ecclesias et quartam partem de sepulturam → Gloss. sepulturam de ipsos homines et illas feminas quæ de aliis parrochiis pro amore Dei et sancta Fide ad istam æcclesiam venerint. Et in ipso loco, dono sancti Salvatori et sancta Fide illum pratem dominicalem. Et in alio loco, manso de Garriga hubi Aldebaldus visus est manere dono sancti Salvatori et sancta Fide. Omnia hæc suprascripta donamus sancti Salvatori et sancta Fide de Conchas et ad monachos ejusdem loci, pro animabus nostris et parentum /14/ nostrorum; in tali convenientia ut, si hullus rector monasterii de convenientia monachorum tulerit, veniat unus de propinquis nostris et donet sancti Salvatoris quinque solidos et habeat sibi, in tali convenientia ut tres vices post ipsum alodem reddat, et si amplius tultum fuerit, sibi quietum teneat.
Facta carta ista in mense julio, sub die sabbato, regnante Ehenrico rege. — S. Stephano et uxore sua Richardis et nepote suo Berengario qui carta ista scribere rogaverunt. S. Bernardo. S. Petroni. S. Raimundo.