[69 r^o]

/137/ Francese →

[VI]

De ceco inluminato.

Normannię in partibus hanc contigisse rem novimus quam silentio pretereundam indignum satis ducimus. Ibi quidam medię jam fere ętatis ad custodiendos equos sub divo pernoctans, post nimiam vigilię fatigationem sopori cessit, ac sic totis medullis somno irrigatus paululum quievit. Rursus vero expergefactus, dum pascentes sonipedes videre putavit, minime [69 v^o] pervaluit. Nam amisso lumine, cęcus erat factus in ipsa soporis quiete. Sic accito ductore, palpando domum repetit, atque ita mansit diebus plurimis. Cui de cecitate merenti, mente succurrit, ut diversa sanctorum oracula peragrare deberet, atque fortassis eorum meritis obtinentibus amissum lumen reciperet. Quo facto, Romam petiit, ibi post peracta orationum studia remansit, somnoque longa itineris molestia fessus indulsit. Qua in quiete responsum accipere meruit, ad oraculum sanctę Fidis redire, ibique obtata lucis reparatione potiri. At ille hanc visionem non magni pendens, insuper et locum nesciens, ad propria cecus ut erat prius regreditur, nulloque remedio interveniente, totum biennium ita permanere videtur. Postea vero consultius agens, sanctę Fidis basilicam aggreditur, uno parvulo filio suo contentus. Ubi prostrato corpore prolixius orans, sanctęque martiri attencioribus omnia sibi necessaria precibus intimans, finem orationibus fecit, atque ibidem in remotiori loco quietem sumpsit. Cui, mirabile dictu, per visionem duę aves mire pulchritudinis advolantes, duas /138/ candelas ardentes oculis infigere videntur, atque tenues auras rursus repetere leni volatu. Unde nimium exterritus a somno excutitur, puerumque vocans, rursus ad aram gloriose martiris reducitur. Ante cujus crepidinem toto prostratus corpore, profusius orationem fundens, pro reparatione amissi luminis totas obsecrationes continuavit, ac sic in pedibus rursus se erexit. Qui dolore gravi tymporum ac cerebri percussus, rustici cujusdam juxta se astantis humero incubuit, atque eo sustentante, vix in pedibus stare potuit. Post quem dolorem tantus cruor ab utrisque oculorum claustris scatere cernitur, ut vestes ac barba in sanguine concreta omnino fedarentur. Deinde miro in modo restitutę lucis munera sentiens, palpebram attollit, rerumque formas et quęque opposita paulatim augmentante luce discernere, digitoque monstrare potuit. Hilaris ergo de impetrato munere, per aliquod tempus ad ostensionem divinę virtutis ibidem mansionem fecit, atque sanctę Fidis meritis proprio visu ducatum prebente, ad propria lętus repedavit.