/263/ Francese →

[VI]

De quodam mortuo per sanctam Fidem vitę restituto.

Dum solito more majorum nostrorum semitam etsi non ęquis sparsibus (sic) gradior, meritis tamen insignis Fidei nitor non modo simultatis simulationibus quorum piam (sic) afficior, verum apertis derogationibus ne fiat prohibeor. Nullis quippe maledicorum lacerabar injuriis, donec hujusmodi cępi implicari studiis. Fit enim plerumque fortuitis fortune /264/ casibus quod, sceleratorum imperante nequitia, virtus non solum probatur carere premiis, sed, pro pudor, obtractatorum subigitur pedibus ac velut despecta refert supplicia sceleris. Non ergo fas fuisse crederem cęlestis patrie civem tam temerariis incursibus nostram agitari fidem. Itaque super hac questione libet paucis exclamare:

Et quoniam tantę virginis preconiis plerumque questus miscere curamus, a proposito tramite forsitan deviare videmur. Unde non inmerito dignum videtur, ut stilus ad hoc deputatus officium, posthabeat prorsus nostrorum deliramenta hystrionum. Moribus denique nostri preceptoris debeo quod preconia competentia laudibus eorum non refero. Sed hęc alias. Videamus ergo quid fidei egerit karitas. Nuper strenuissimorum cura virorum nostrę infra terminum Rotenis edificari cępit castrum quod Cingna animalium Acri Montis¹ dicebatur oppidum. Hujus namque castri dominis dissensio propemodo interminabilis erat cum quibusdam alterius castelli principibus. Pape! quantum mundi principes vexat volubilitas fluitantis fortunę et per devexa voluptatis adducit semper miseros devio calle. In regno autem summi et incomparabilis boni nullus fortunę casus poterit inveniri. Sed redeatur ad cepta. Qui quadam /265/ vice dum prędictum castrum cum manu valida virorum irrumpere moliuntur, contigit quippiam quod et eos contingere dolebit, nobisque post gaudere licebit. Acrimontenses quoque econtra nituntur sese defendere, ideoque quod erant oppidati opinione oppidi, oppido oppidum conantur tueri, ejusque cognomen laudibus licet nullis assumere sibi. Ut autem inimicos terga dare vident, in inmensum lętantur. Aliorumque itio fit quasi eorum fortitudo, hostium enim congressio dum ex utrisque assurexerit partibus, quisque semet tueri nititur pro viribus. Ergo cum forte accidit, unam utrarumque cedere voluit res, sumptis ex intimo viribus, alteram insequi est necesse. Haud secus Acrimontani, etsi nolint, continuo in oppidati arcubus, necnon ac balistis dorsa euntium pertemptant insequi.

Igitur dum invicem ista geruntur, evenit ilico quod quidam Bernardus, cognomento Geraldus, dum consciis terga non veretur immunita dare hostibus, ictu destinantis balistę medio cerebri graviter sagitta infigitur, sicque ad propria superstitibus cęteris morti contiguus revehitur. Hoc quippe signum restat semper fugitivis, quoniam dorsa prebent insequentibus cicatricum vestigia ostendere, plerumque non in anteriore parte corporis. Magne Deus, matri dum nuntiatur quam inextricabilis laberinthi casum incurrisse ilico creditur, condolens filii calamitatibus, sed quid debeat deliberare ignorare perhibetur.

Interea sollers amicorum cura statuit quid fieri debeat super hac molestia. Tristabatur enim pęnitissimum animus omnium, utque fit aliquoties, tali eventu frustra trahitur in diversum, quatinus vel medicorum prudentia, vel metum mortis poneret, vel vite spem assumeret. Accita denique medicorum sedulitas

/266/ Dum conspicatur particulas transfossi cerebri effundere per vulnus quod ictus jaculi effecerat, ilico desperat sibique posse nichil proficere postposito indicat. Tali namque incommodo trium fere mensium tempore laborat, nulliusque adjutus juvamine, certus mortis periculo sanctam Fidem compellat cordis organo, amicorum enim amicitia jam pene defecerat, ideoque solius Dei providentię restabat, sui precatur misereri, utque sibi subveniat non cessat reminisci. Cumque siccine aliquot dies transmitteret, ad extremum paulatim membris fatiscentibus deducitur, et ingravescente molestia mors intentans aperitur.

Sic quoque exanimis feretro superponitur, exequie funebribus exibentur modis, et tanquam ultimum valefacturus, accurrit quisque ejulans solum verba daturus. Nunc nostrę Fidei restat opere, cur amicorum precibus ejusdemque ipsius quoque distulit sibi hujus vitę commoditatem redintegrare, quid hujusce contrarietatis poterit explere, mortis scilicet ac vitę. Mater vero ejusdem, velut exanimis effecta, talis vocis verba cępit attollere sanctęque Fidei munificum munus implorare:

Cumque sic mater ubertim fleret, cęlumque precibus tali oratu indesinenter pulsaret, nostra virgo miserabiles lacrimarum questus nequivit ferre, sed mittens manum ad fortia², consueta denudabit opera, etsi funditus vitta recurreret aurea, nondum tamen supra fontem terebat ydria, ideoque perfacile erit sanctę exclamare virgini: Revertere, Sunamitis, revertere ut intueamur te³. Ob solamen itaque amicorum curamque superbam exequiavum, die qua obiit et altera, humana custoditur custodia.

Aderit statim sanctę Fidei meritum quę dabit cunctos cernere future fidei signum.

Converso quippe modo qui exequiis intererant quique insepultam sepulturam effecerant pro fletu tristitudinis, dant lacrimas gaudii inenarrabilis. Emenso quoque paucocum dierum spatio, integre redditur sospitati, gaudetque non ab re sanctę martyris tuitione tueri. Omnium ergo assensus deliberat, quod concito gradu Conchas adeat, ac facturas fidem verbis, lintheum quod corpori jam emortuo superfuerat, simulque cirothecas quas nos rustici guantos dicimus offerat. Forte enim invidorum invidia restabat, quę hoc, ut sepe solet, precipuum miraculum arcere moliebatur, quatinus omne posthabeat nescio, quin etiam quod melius est ignora, ut ab omnibus certum fiat in perpetuum et glorificetur Deus regens omne seculum. Profiteor equidem eum advenisse meque cum cęteris hoc spectaculum mirantibus vidisse. Quis hujus rei laudes effari digne poterit, cum talia per sanctam Fidem operari viderit? Sed ne quibuslibet fiat incredulum, restat adhuc fidei signum, scilicet ante sacram imaginem dependens sudarium.

Expliciunt miracula ejusdem virginis.