/85/
91. De Vidilias.
933, decembre.
Locum sacrum sanctæ Dei æcclesiæ qui est situs in pago Ruthenico, super alveum Dordonis, et est fundatus in honore domini nostri Jhesu Christi seut: sive seut sanctæ Mariæ necnon et sancti Petri clavigeri, ubi sanctus Vincencius et sancta Fides tumulati consistunt in corpore, et est juxta æcclesia quæ est fundata in honore sanctæ Mariæ et sancti Petri, ubi Johannes abba præesse videtur cum monachis suis ibidem Deo famulantes. Quamobrem ego, in Dei nomine, Astarius, prumto animo ex bona voluntate ceddo ad ipso altario sancti Petri cessumque in perpetuum esse volo, hoc est mansus meus qui michi per conquistum → Gloss. conquistum obvenit, ubi Gondoinus visus est manere; et est ipse mansus in pago Ruthenico, in aice → Gloss. in aice Montiniacense, in villa quæ dicitur Vidilias; et est ipse mansus cum curte et orto, cum exeo et regresso, cum terras cultas et incultas, cum pratis, pascuis, silvis, garricis → Gloss. garricis, aquis aquarum via decursibus; quantum vel quicquid adinquirendum est, quantum ad ipse mansi aspicit vel aspicere videtur, totum et ab integrum cedo ad ipso altario Dei; et in alio loco cedo ad ipso altario vinea mea quæ dicitur Fassiago, quantum in ipsum locum visus eum aberæ habere? aberæ vel possidere, totum et ab integrum cedo sanctæ Mariæ et sancti Petri. Et in alio loco quæ dicitur Monte Redunde cedo ad ipso altario Dei plantatas, quantum ibi visus sum aberæ vel possidere, totum et ab integrum cedo sanctæ Marie et sancti Petri; eadem vero racione, quamdiu Aldrigus et Gauzfredus vivunt, usum fructum recipiunt in opus sancte Mariæ et sancti Petri; eadem vero racione, quando Astarius exitus erit anima de corpore ipsos monachos bene reficiant /86/ illo die omnique tempore per missa sancti Petri et per singulas noctes luminaria ante ipso altare ut lucerent in luce. Ista omnia jam dicta abeat parte Johannes abba vel cuncta congregacio sancti Salvatoris vivi vel defuncti, et omni tempore qui ista carta vel ipsa terra habuerit in potestate ipsum censum solvat sanctæ Mariæ et sancti Petri, et si negligens fuerit, maneat ille ad Deum suum. Sane de repeticione vero minime credo; quod si ego ipse, inmutata voluntate mea, aut ullus de heredibus vel propinquis meis aut ulla inmissa vel subrogata persona qui contra hanc cartam ire aut ulla calumpnia inferre voluerit, hoc ei non liceat vindicare, sed insuper componat at ipso altario Dei tantum et alium tantum quantum ipsas res melioratas valere potuerint in duplum sit redditurus, et præsens cessio ista omnique tempore inviolabilem obtineat firmitatem cum stibulacione subnixa.
Facta carta cessio ista in mense decembrio, anno v regnante Rodulfo rege. — S. Astario monacho qui carta cessione ista scribere vel adfirmare rogavit. — In Dei nomine, Gymundus rogatus scripsit.