/119/
132. De Roqueta.
966, janvier.
Locum sacrum sancte Dei æcclesiæ qui est situs in pago Ruthenico super alveum Dordonis, et est fundatus in honore domini nostri Jhesu Christi sancti salvatorii, est consecratus necnon et sanctæ Mariæ genitricis Dei et sancti Petri principis apostolorum seu et clavigeri, ubi sanctus Vincencius et sancta Fides tumulati esse videntur. Quamobrem ego, in Dei nomen, Guitbertus monachus cedo vel dono a prefato monastario cujus vocabulum est Conchas, ubi Stephanus episcopus et Hugo abba visus est manere cum cuncta congregacionem ibidem Deo famulantes, cedo caput mansum meum qui michi per conquistum → Gloss. conquistum obvenit, et in perpetuum cessum permaneat, hoc est caput mansus meus, cum mansiones, cum ipso torculario, cum casa dominicaria, cum curte et orto, cum exeo et regresso, cum vineas et vinealis, cum terras cultas et incultas; et sunt aripendi de vineas inter totos locos xvii; et est ipse alodus in vicaria Serniacense, in aro → Gloss. aro de villa quæ dicitur Serra, in loco quæ vocatur Roqueta, ubi Adabrandus visus est manere; et est ipse caput mansus cum pratis, pascuis, silvis, garricis → Gloss. garricis, aquis aquarum via decursibus et cum ipso farinario. Quantum ad ipsum caput mansum aspicit vel aspicere videtur, quistum → Gloss. quistum vel adinquirendum cum ipsis fondis et possessionibus, totum et abintegrum est, ego cedo vel dono ad ipsa casa Dei jamdicta vel ad ipsos servientes, tamen ad sanctam Fidem martirem, pro amorem Dei vel pro anime meæ remedium, ut Deus omnipotens veniam nobis parare dignetur, ego Gitbertus indignus peccator cedo cessione ista ad jam dicta casa Dei vel ad ipsos Deo servientes. Sane si quis ego ipse, inmutata voluntate mea, aut ullus de heredibus meis vel admissa persona qui contra hanc carta cessione ista ire aut ulla calumpnia generare præsumpserit, nullatenus non vindicet, sed insuper componat ad ipsa jamdicta casa Dei seu ad ipsos jamdictos rectores necnon ad ipsos Deo servientes, componat tantum et alium tantum quantum ipse alodus eo tempore melioratus valere potuerit in duplum sit rediturus et co petit non vindicet, /120/ sed præsens carta cessio ista omnique tempore inviolabilem obtineat firmitatem.
Facta carta cessione ista die mercoris, in mense januario, anno xii regnante Lotario rege. — S. Guitberto monacho qui carta cessione ista scriberæ vel adfirmare rogavit. S. Sigario et Umberto. S. Elisagar et Gauzfredo. S. Deusdet. — In Dei nomen, Benedictus rogatus scripsit.