Desjardins

Cartulaire
de l’Abbaye de Conques
en Rouergue

/223/

276. Del Cher.

1031-1060, 30 décembre.

Locum sacrum sanctæ Dei æcclesiæ qui est situs in pago Ruthenico, super alveum Dordonis, et est fundatus in honore /224/ domini nostri Jhesu Christi seu sancte Marie virginis et sancti Petri principis apostolorum necnon et clavigeri, ubi sanctus Vincentius et sancta Fides tumulati consistunt. Quamobrem ego in Dei nomine, Rigualdus de Tornamira cedo ad prefatum monasterium cujus vocabulum est Conchas, ubi domnus Odolricus abba præesse videtur cum cuncta congregatione ibidem Deo famulante, mansum unum qui est in pago Arvernico, in loco que vocatur Cheir, in quo Garnerius manere videtur. Et ipse mansus habet censum, hoc est: ad festivitatem sancti Juliani pro sex denarios ↓ nota pro sex denarios de sigilo sestarios iii, pro alios sex denarios de civada sestarios xii; et ad festivitatem sancti Andreæ denarios xii; in pascha multonem → Gloss. multonem i; intrante quadragesimum duas gallinas. Hoc totum et abintegrum dono ad jam dictum monasterium ad alode, pro amore Dei, ut Deus omnipotens michi veniam concedere dignetur, ita ut post hodiernum diem neque ad ullum de heredibus meis revertatur. Et si ego aut aliquis de heredibus meis aut ulla amissa persona istam donationem infringere voluerit vel minuare, omnino non possit; et si aliquis præsumpserit, componat ad predictum locum et ad servientes illius loci ipsum alodum duplum et melioratum; et ista donatio firma et stabilis permaneat omni tempore.

Facta carta istius donationis iii kalendas januarii, regnante Ehenrico rege. — S. Rigualdi qui istam donationem fieri jussit et firmavit et testes firmare rogavit. S. Geraldi, Willemi Armandi, Ainardi de Peirola qui est vicarius ipsius mansi. — Geravus presbyter rogatus scripsit.

Ego Petrus de Perugol dono sanctæ Fidei de Conchas vi denarios in mansum del Cheir in quo Johannes visus est manere, et in alio loco dono similiter ii denarios in una appendaria juxta Her.

Torna su ↑

[Nota redazionale a pag. 224]

Viene indicata la fornitura di un bene di consumo di valore equivalente alla rendita in denaro; questa procedura, qui dichiarata esplicitamente, doveva essere abbastanza frequente nella pratica comune. Questo permetteva anche di fissare con maggior precisione le unità di misura, che all’epoca dovevano essere piuttosto variabili. Torna al testo ↑