[62 r^o]

/119/ Francese →

[XI]

Qualiter latro cornu, quod fuerat furatus, reddiderit.

Neque illud pretereundum videtur, quod sancta Fides angustiam inopis servitoris miserata, rem sibi perditam restituent. Auditum dictumque est longe superius de illa sinodo quae: quę S. quae sub urbe Rotenis habita est, ubi inter reliqua sanctorum pignora sancta Fide insigniter miraculis coruscante, quorum aliqua memoravimus², istud etiam videntibus non modo [62 v^o] miraculum, sed et plaudendi materia extitit. Servitorum unus lituos in processione gerentium, qui mos multipliciter jam descriptus non eget repetitionis, cornu /120/ egregium suę modo custodię creditum perdiderat dormiens. Quod cum evigilans invenire nequivisset, universam contionem scrutatus, nec sibi inopi res id ornati restauratura sufficiens esset, tentorium sanctę Fidis regressus flebilibus id questibus implet. Nec umquam voci pepercit, nec a querimonia temperavit, quousque dies altera furti manifeste deprehendit auctorem. Qui ab urbe veniens et quasi certa necessitudine accurrens, ipsius cornu terrificis crepitibus ingeminatis, circumfusum vulgus in stuporem commovet, donec inter ipsos sanctę Fidis ministros amens irrueret. Qui ad formam sonitumque tubam agnoscentes, non renitenti sive reclamanti auferunt homini. Neque id impune scelerato abiit, quippe qui statim revocatus in mentem, verecundię pęnas, quod est plerumque ipsa morte acerbius, luit in presentiarum.