/182/
215. De Betia in Goliniacensi.
Première moitié du xie siècle.
Locum sacrum sanctas Dei æcclesiæ qui est consecratus in honore domini nostri Jhesu Christi et sanctæ Mariæ virginis et sancti Petri apostoli aliorumque sanctorum, ubi sancta Fides et sanctus Vincentius tumulati consistunt. Quamobrem ego enim, in Dei nomen, → Liber Mirac. I, 1 Geraldus sacerdos de Castaliago dono sancti Salvatoris de Conchas et sancta Fide et ad monachos ejusdem loci illo manso meo de Becia ad alode ubi Rainaldus visus est manere; et est ipse masus in vicaria Goliniacense; et habet fines: de uno latus rivo de Fontelias, et de alia parte rivo de illas Lanciarias. Quantum ad ipsum mansum aspicit vel aspicere videtur, totum dono sancti Salvatoris et sancta Fide et ad ipsos rectores hujus loci, cum vineas, cum boscos, cum pratos, cum terras cultas et incultas, pro anima mea et pro anima patris mei et matris mee et omnes consanguineos meos. Et habet ipse masus censum: agnum in madio, et xii denarios ad messiones Lemovicanos et unum porcum de vi denariis Lemovicanis et tres sestarios de vinum, et ad kalendas iii sestarios de civada et iii sestarios de vinum et iii panes et iii espadlas → Gloss. espadlas et vi denarios Lemovicanos. Ista omnia superius nominata dono in tali convenientia, si ullus abba aut ulla persona hujus loci de comunia → Gloss. comunia monachorum tulerit, veniat hunus de propinquis meis et donet xii denarios super altare sancti Salvatoris et teneat ipsum mansum.
S. Geraldo sacerdote qui carta ista scribere vel firmare rogavit. S. Deusdet, Begoni, Bellum hominem. — Audgerius scripsit monachus.