/206/
247. De Aqua Frigida et Parisago.
Seconde moitié duxie siècle.
In Christi nomen. Incipit brevus quæ Hugo fieri jussit quod ore suo docuit et ligua reformavit. Dimitto sancti Salvatoris et sancte Fides aliquid de rebus proprietatis meæ, hoc est alodus meus qui per eruginem = originem eruginem parentorum obvenit, et est ipse alodus in Aqua Frigida, ille mansus ubi Hugo filius Jatbaldo visus est manere, et est ipse mansus cum terras quinque denariatas → Gloss. medaliada → Gloss. terraturiis = territoriis denariatas et medaliada; et in ipso loco, alio caput manso ubi Garifredus visus est manere, cum terraturiis usque in Limione, ab ipso Gastlaro et ipsas vineas, quantum ad ipso aspicit, usque in vineas Elner; et in ipso loco, illo loco qui fuit abatutus per illa guerra usque in Limione; et in Pojolo illo manso Unaldesco et alio capud manso cum bosco que partit ab teraturiis de Parisago, isto manso et isto caput manso, dumdiu vivit mulier mea, teneat, post morte sua sancti Salvatoris et sancte Fide remaneat, pro anima patris mei Remigio et pro anima matris meæ Aiganse et pro fratres meos Ictore et Guilaberto et pro anima mea et pro anima filio meo Remigio.
S. Hugono qui breve isto scribere vel adfirmare rogavit. — Isto alode superius nominato dimitto sancti Salvatoris et sanctæ Fides. Si ullum jam mochi = monachi mochi donaverint a fevo, veniant duo propinqui mei, et mitant duos solidos super altare sancti Salvatoris — (Stephanus) — et teneant — (scripsit) — illos alodes.